Եթե չլիներ ցեղասպանությունը, նրա ընտանիքն Արևմտյան Հայաստանից չէր տեղափոխվի Լիբանան։ Եթե չլիներ Լիբանանի քաղաքացիական պատերազմը, նա չէր հայտնվի Ամերիկայում։ Եթե կրթություն չստանար Rose & Alex Pilibos հայկական դպրոցում, չէր ձևավորվի լեգենդար System Of A Down ռոք խումբը։ Բայց պատմությունը պայմանական եղանակ չի ճանաչում։ Ամեն ինչ ստացվել է այնպես ինչպես ստացվել է։ Ծագումով Ուրֆացի Սերժ Թանկյանը ծնվել է Բեյրութում, ապրում է Լոս Անջելեսում, երգում է  System Of A Down խմբում:

Սերժ Թանկյանը ծնվել է 1967թ.ին Լիբանանում, նա  8 տարեկան էր երբ Թանյկանների ընտանքիը հաստատվեց Ամերիկայում։ Ծնողները նրան սովորելու ուղարկեցին Լոս Անջելեսի լավագույն հայկական դպրոցը։ Սերժի հայրը՝ Խաչատուր Թանկյանը, ողջ կյանքում կոշիկի բիզնեսով է զբաղվել։ Իսկ Թանկյանը զբաղվել է աղքատներին անվճար սնունդ բաժանելով, անցկացրել է բողոքի ցույցեր՝ ընդդեմ Իրաքում մղվող պատերազմի, դրամահավաք է կազմակերպել ցունամիից տուժածներին օգնելու համար, օգնել է Թեղուտի անտառի պաշտպաններին։ Նրա քաղաքացիական դիրքորոշումն ավելի վառ արտահայտվել է հայերի ցեղասպանության փաստի ճանաչմանն ուղված պայքարում։ Աշխարհում հավանաբար ուրիշ ոչ ոք այնքան օգուտ չի տվել ցեղասպանության ճանաչումը պրոպագանդելու գործին, որքան Սերժը։ Չէ՞ որ Facebook-ում գրած նրա յուրաքանչյուր բառն իր արձագանքն է գտնում տաղանդի միլիոնավոր երկրպագուների շրջանում։ Սերժի և իր ընկերների՝ ցեղասպանության ճանաչմանն ուղված գործողությունների մասին վավերագրական ֆիլմ է նկարահանվել։

-Պապս Ուրֆայից էր։ Մորս նախնիները Կեսարիայից էին, ապրում էին Էֆքերե գյուղում։ Տոհմածառ գծած չունեմ, քանի որ գրեթե  բոլոր կողմերից ճյուղերը կտրվել են ցեղասպանության հետևանքով։

-Իմ տատն ու պապը ինձ պատմել են  անհավատալի, սարսափելի պատմություններ, թե ինչպես են նրանք ողջ մնացել: Նրանք երկուսն էլ շատ փոքր երեխաներ էին այդ ժամանակ ։ Տատիս և իր տատիկին փրկել է մի թուրք քաղաքապետ, նա թաքցրել է նրանց, երբ փորձել են արտաքսել Սիրիական անապատ։  Երբ սկսվեց ցեղասպանությունը պապս կորցրեց գրեթե ամբողջ ընտանիքը, շատ ժամանակ անցկացրեց ապաստարաններում և վերջապես հասավ Լիբանան, եւ գտավ իր տունը: Պապիս հայրն աշուղ էր, ես էլ ի գործն եմ շարունակում։

-Մենք միշտ բաց ենք խոսում ցեղասպանության մասին։ Երբ ես Հայաստանում առաջին անգամ ելույթ ունեցա, դա ուղղակի հրաշալի էր, խոսքերով չեմ կաչող նկարագրել։ Իսկ թուրքիայում իմ խումբը երբեք ելույթ չի ունեցել։

Եղած իրական հայկական արմատը պահպանելն առավել կարևոր է։ Նրա արվեստի շնորհիվ տարբեր երկրներում ապրող մեր հայրենակիցները զգում են իրենց մեջ այդ արմատը և ցանկանում են պահպանել այն։